Blog van Dessie: Moederdag
Zondag is het Moederdag. Mijn vierde Moederdag als mama van Sam. Het voelt geweldig en onwerkelijk tegelijk. Drie jaar geleden kon niemand zich dit voorstellen. Het is ook mijn eerste Moederdag als moeder van drie. Met de geboorte van Sofie voelt ons gezin compleet. Hoewel Moederdag vooral een commerciële dag is en niet voor iedere moeder een fijne of makkelijke dag, kijk ik er stiekem wel naar uit. Ik verheugd mij op de eigengemaakte creatieve knutsels die Len en Sam op school hebben gemaakt, al zal Sam dat waarschijnlijk niet bewust hebben gedaan. Ik kijk uit naar het lekkere ontbijtje op bed dat Len samen met Laurens voor mij gaan maken. De meeste kinderen van 3,5 jaar zullen het idee van deze dag wel enigszins begrijpen, maar Sam denk ik niet. Het gaat langs hem heen en dat is niet erg. Mijn kinderen hoeven op deze dag niet extra te laten merken dat ze mij lief vinden, dat doen ze elke dag wel. Ik vind het wel mooi om zelf even extra stil te staan bij het feit dat ik moeder ben en hoe bijzonder mooi dat is, naast alle uitdagingen die het moederschap met zich brengt.
Als klein meisje wist ik al dat ik later moeder wilde worden. Als twintiger fantaseerde ik over een mooie baan en een gezin met drie dochters. We zouden aan de ontbijttafel vurige discussies voeren over feminisme en emancipatie. Die droom is niet uitgekomen. Verre van zelfs. Sinds ik moeder ben geworden weet ik dat het leven niet meer zo maakbaar is als ik ooit dacht. De goede baan laat op dit moment even op zich wachten. Maar gelukkig kwamen er andere kansen en dromen voor in de plaats. Als iemand mij tien jaar geleden had verteld dat ik een boek zou schrijven over ons leven met een bijzonder jongetje, dan had ik daar waarschijnlijk met een lach en een knipoog op gereageerd. Maar die droom is uitgekomen en daar ben ik heel dankbaar voor.
Het moederschap is niet helemaal wat ik ervan verwacht had. Het is zoveel meer en minder tegelijkertijd. Allesomvattend, levensvervullend, allesoverheersend. Als moeder van een zorgenkindje moest ik mijzelf helemaal opnieuw uitvinden, niet alleen als mama, maar ook als vrouw, als vriendin, als mens. En nog steeds blijf ik het moeilijk vinden om meer te zijn, meer te mogen zijn, dan mama. Toch zou ik alle drie mijn kinderen voor geen goud willen missen. Ze hebben mij geleerd wat onvoorwaardelijke liefde is en mij een beter, liever, zorgzamer mens gemaakt.
Moeder worden en zijn is een prachtige en spannend avontuur. Heel mooi, maar bij tijden ook heel moeilijk. Ik wil het leven met ons zorgenkindje niet romantiseren, het is vaak enorm zwaar. Maar mede daardoor ook heel rijk. Zonder dat hij het weet, leert Sam mij zoveel over het leven. Dat leven is vandaag, niet morgen of overmorgen. Alleen vandaag. ‘Het huidige moment is alles wat er is’, zoals auteur Eckhart Tolle zo mooi zegt. En we mogen vandaag ook gewoon zijn. Er zijn. Alle grootste plannen en dromen die we ooit hadden, zijn niet belangrijk. Ze bepalen niet wie we zijn, de realisatie ervan zegt niets over de waarde van ons leven. Sam heeft geen dromen voor de toekomst. Hij droomt niet van een leven als astronaut of brandweerman. Hij is gewoon Sam en hij is happy. Op dit moment ben ik vooral mama. Bonusmoeder van Len, mama van Sam en Sofie. En ik kijk uit naar hun zelfgemaakte knutsels en een heerlijk Moederdagontbijtje.
Bron foto: Vriendin nr 51 / 52 2020 door Ester Gebuis