Thomas Meijer

Dat de zorg die Thomas bij emma gekregen heeft voortgezet kan worden voor alle kindjes die het zo hard nodig hebben. In herinnering Thomas voor altijd

Wat een blije dag 19 april 2021, onze kleinzoon Thomas zag het levenslicht.

 Op 27 april was de lichtblauwe wolk donker van verdriet. Thomas was erg ziek en bleek hersenvliesontsteking te hebben. Complicaties als botontsteking, sepsis en een herseninfarct, maakte het niet makkelijk om de antibiotica zijn werk te laten doen. 

Vele onderzoeken, ups en downs, zon -en feestdagen stonden de specialisten klaar en deden alles om hem beter te maken.

 Ons mannetje was zeer sterk, waardoor hij steeds weer aan de buitenkant liet zien dat hij graag bij zijn papa, mama en grote zus wilde zijn. Onbeschrijflijk ook was de aandacht, zorg en hulp die ze als gezin kregen van de artsen en de verpleging op de NICU. Als de naam “baby Thomas” gezegd werd, wisten de zorgverleners in de wijde omtrek dat het over ons dappere, sterke, kleine manneke ging. Door alle corona-regels mocht ik ( oma ) op 3 juni hem voor het eerst in levende lijve zien en wat nog mooier was, hem vasthouden. Je hart vloeit over van liefde…

Deze dag heb ik (oma) fysiek kennis met hem gemaakt en meteen afscheid moeten nemen. 

Dat moment dat je dochter je moet vertellen dat de behandeling stopt, het afscheid geregeld moet worden, je dit kleine bundeltje liefde nooit meer kunt knuffelen, vergeet je nooit meer…

Dankbaar dat er geregeld werd dat Opa Walter, al zijn tantes en ooms, neefjes en nichtjes, opa’s en oma’s, hun dappere kleine Thomas nog mochten bezoeken. 

Diep respect voor het verplegend personeel, de begeleiding van Emma thuis, de regelaars van de prachtige foto’s en bewegende beelden die nog gemaakt zijn. De begeleiding tijdens en na zijn overlijden op 10 juni 2021 en nog steeds aan zijn papa, mama en grote zus.

4-daagse 2022 wandelen wij om deze zorgtoppers hun passie/werk te kunnen laten doen